De tropische buitjes van Kuching
Blijf op de hoogte en volg Eva
19 Juli 2016 | Maleisië, Kuching
Hallo allemaal!
Vandaag onze eerste echte dag in Kuching. We werden wakker rond een uur of 6.30 door onze uitgevallen airco en onze niet blinderende gordijnen en geluid-doorlaatbare ramen. Toen we ons bed uit waren gerold gingen we eerst maar eens op zoek naar ontbijt. Tip 1: in Borneo bestaat brood en yoghurt niet, en voor fruit moet je een heleboel hygiënische waarden aan de kant zetten. Toen we onze mueslirepen hadden ingeslagen gingen we terug naar het hostel en daar bleek brood wel te bestaan wat je dus ook gewoon mocht pakken. Tip 2: kijk dus altijd wat je boekt.
Na kennis gemaakt te hebben met twee Europeaanse meisjes hebben we een nieuw hostel in Kuala Lumpur geboekt en ideeën opgedaan voor onze snorkeltripjes bij de Perhentian islands. Rond 9.30 begon onze stadswandeling die Eva had uitgestippeld in het vliegtuig. Tip 3: kijk naar hoeveelste rechts je moet ipv straatnaambordjes, want die verwisselen ze hier elk jaar. Desondanks konden we redelijk de weg vinden en belandden uiteindelijk op een bootje om naar de Noordkant van Kuching te gaan. We waren daar een heuze attractie met onze blonde haren en bruine (lees: blauwe (want dat staat mooier)) ogen. Ons taxiritje à 1 RM per persoon werd dan ook getrakteerd door de lokale bevolking.
We gingen op wandeltocht naar Fort Margherita en het lokale dorpje Kampung Boyan. Held Eva ging voorop maar werd al snel afgewisseld door held Lindy, toen we een slangenhuid zagen liggen. Eenmaal daar aangekomen zag het er prachtig uit. We zagen ook de State assembely (na 10 minuten waten we er eindelijk over uit wat het nou was), erg indrukwekkend. Verder hebben we nog door het stadje gelopen en bij Chinatown met stokjes gegeten en drie tempels bezocht. Met veel pijn, moeite en regen hebben we een goedkope tocht voor morgen kunnen boeken waarmee we de oerang oetans in Semonggoh en de Land Dayak Longhouses zullen bezoeken.
Nadat onze wandeltocht erop zat zijn we gaan eten op het bovenste level van de Topspot parkeergarage. Deze staat vol met allemaal viskraampjes en tafeltjes, waar we lekkere gamba's hebben gegeten en iets minder lekkere noodles. Nu regende het toen we terug wilden gaan (tip 4: denk nooit in Azië: het zal vanavond vast niet gaan regenen), maar we zijn Nederlanders die wel tegen wat water kunnen dus we gingen er dwars doorheen. Inmiddels was het alleen geen buitje meer, maar een hooooooosbui. We stonden op straat door en door nat te wachten op stoplicht en toen kwam onze Maleisiër in nood die ons heeft gedropt bij 'ons' restaurantje aan de Waterfront Promenade. Hier hebben we nog een lekkere slappe bak koffie gedronken en onder het genot van de meest vals zingende Maleisiër die er bestaat gaan we nu proberen te slapen.
Welterusten en morgen foto's van de Oerang Oetans!
Liefs,
Ons
Vandaag onze eerste echte dag in Kuching. We werden wakker rond een uur of 6.30 door onze uitgevallen airco en onze niet blinderende gordijnen en geluid-doorlaatbare ramen. Toen we ons bed uit waren gerold gingen we eerst maar eens op zoek naar ontbijt. Tip 1: in Borneo bestaat brood en yoghurt niet, en voor fruit moet je een heleboel hygiënische waarden aan de kant zetten. Toen we onze mueslirepen hadden ingeslagen gingen we terug naar het hostel en daar bleek brood wel te bestaan wat je dus ook gewoon mocht pakken. Tip 2: kijk dus altijd wat je boekt.
Na kennis gemaakt te hebben met twee Europeaanse meisjes hebben we een nieuw hostel in Kuala Lumpur geboekt en ideeën opgedaan voor onze snorkeltripjes bij de Perhentian islands. Rond 9.30 begon onze stadswandeling die Eva had uitgestippeld in het vliegtuig. Tip 3: kijk naar hoeveelste rechts je moet ipv straatnaambordjes, want die verwisselen ze hier elk jaar. Desondanks konden we redelijk de weg vinden en belandden uiteindelijk op een bootje om naar de Noordkant van Kuching te gaan. We waren daar een heuze attractie met onze blonde haren en bruine (lees: blauwe (want dat staat mooier)) ogen. Ons taxiritje à 1 RM per persoon werd dan ook getrakteerd door de lokale bevolking.
We gingen op wandeltocht naar Fort Margherita en het lokale dorpje Kampung Boyan. Held Eva ging voorop maar werd al snel afgewisseld door held Lindy, toen we een slangenhuid zagen liggen. Eenmaal daar aangekomen zag het er prachtig uit. We zagen ook de State assembely (na 10 minuten waten we er eindelijk over uit wat het nou was), erg indrukwekkend. Verder hebben we nog door het stadje gelopen en bij Chinatown met stokjes gegeten en drie tempels bezocht. Met veel pijn, moeite en regen hebben we een goedkope tocht voor morgen kunnen boeken waarmee we de oerang oetans in Semonggoh en de Land Dayak Longhouses zullen bezoeken.
Nadat onze wandeltocht erop zat zijn we gaan eten op het bovenste level van de Topspot parkeergarage. Deze staat vol met allemaal viskraampjes en tafeltjes, waar we lekkere gamba's hebben gegeten en iets minder lekkere noodles. Nu regende het toen we terug wilden gaan (tip 4: denk nooit in Azië: het zal vanavond vast niet gaan regenen), maar we zijn Nederlanders die wel tegen wat water kunnen dus we gingen er dwars doorheen. Inmiddels was het alleen geen buitje meer, maar een hooooooosbui. We stonden op straat door en door nat te wachten op stoplicht en toen kwam onze Maleisiër in nood die ons heeft gedropt bij 'ons' restaurantje aan de Waterfront Promenade. Hier hebben we nog een lekkere slappe bak koffie gedronken en onder het genot van de meest vals zingende Maleisiër die er bestaat gaan we nu proberen te slapen.
Welterusten en morgen foto's van de Oerang Oetans!
Liefs,
Ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
